Czarnokońce Wielkie

Czarnokońce Wielkie

Великі Чорнокінці

Państwo	Ukraina
Obwód	tarnopolski
Rejon	czortkowski
Hromada	Kolędziany
Populacja  • liczba ludności • gęstość	1220 341.16 os./km²
Kod pocztowy	48524
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego Czarnokońce Wielkie
Położenie na mapie Ukrainy Czarnokońce Wielkie
48°58′18″N 26°01′51″E/48,971667 26,030833

Czarnokońce Wielkie – wieś na Ukrainie, w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego, w hromadzie Kolędziany, założona w XVI w.

Historia

Jedno z gniazd rodowych rodziny bojarskiej Szumlańskich^[1]. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Czarnokońce Wielkie w powiecie kopyczynieckim województwa tarnopolskiego.

W 1931 r. wieś liczyła 627 zagród i prawie 3 tys. osób, w większości Rusinów. W 1944 r. nacjonaliści ukraińscy z UPA spalili żywcem Józefę Rzeczkowską, żołnierza Armii Krajowej. Uprowadzili także 40 kobiet, które zamordowali w nieznanych okolicznościach^[2].

Obecnie wieś liczy 1220 mieszkańców.

Zabytki

• pałac z oficyną wybudowany w 1800 r. przez Andrzeja Szumlańskiego. W połowie XIX w. prawa, wschodnia strona pałacu spłonęła i została odbudowana w innej postaci^[1].
• zamek, wybudowany w XVII w.^[3]

Urodzeni

• Marian Józef Czerkawski (ur. 4 sierpnia 1891, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major taborów Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Niepodległości, ofiara zbrodni katyńskiej.
• Wacław Henryk de Dampierre-Duval (ur. 15 stycznia 1892, zm. po 1 kwietnia 1940 w Katyniu) – major Wojska Polskiego, dyplomowany lekarz weterynarii, ofiara zbrodni katyńskiej
• Wincenty Rawski (starszy) – polski architekt i budowniczy związany ze Lwowem.

Przypisy

Bibliografia

• Czarnokońce Małe i Wielkie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 758 .

Linki zewnętrzne

• Czarnokońce Wielkie na stronie Rady Najwyższej Ukrainy