Glaurung

Glaurung – fikcyjna postać, smok ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Antagonista powieści Dzieci Hurina, a także fragmentów Silmarillionu i Niedokończonych opowieści.

Życiorys

Pierwszy ze smoków (Uruloki), nazywany ich Ojcem, jeden z najpotężniejszych smoków Ardy. W 260 r. Pierwszej Ery został wypuszczony z Angbandu, jednak nie osiągał wtedy swoich największych rozmiarów, a Noldorowie zmusili go do ucieczki. W Dagor Bragollach i w Nirnaeth Arnoediad Glaurung, już w pełni sił, przewodził straży przedniej Morgotha i siał spustoszenie na polu bitwy. W Nirnaeth Arnoediad został ciężko raniony przez Azaghâla, władcę Belegostu, którego zabił, lecz musiał uciec z pola bitwy^[1].

W późniejszych latach stał się sprawcą nieszczęść dzieci Hurina. W tymże czasie poprowadził siły Morgotha do zwycięskiego szturmu na Nargothrond i tam natknął się po raz pierwszy na Túrina. Zamieszkał w zrujnowanych salach Finroda, lecz poszukując Túrina został przez niego zabity mieczem Gurthangiem^[1].

Zdolności

Jak wszystkie Uruloki nie umiał latać, lecz potrafił ziać ogniem. Jego wzrok pozwalał mu wpływać na umysł osoby, która spojrzała mu w oczy – w ten sposób sparaliżował Turina i spowodował u niego częściową amnezję, by potem przywrócić mu pamięć, powodując jego samobójstwo.

Odbiór postaci

Jego imieniem nazwano rodzaj wymarłych gadów należących do kladu Neodiapsida, którego jedynym znanym przedstawicielem jest Glaurung schneideri(inne języki)^[2].

Przypisy