Konwencja londyńska (1841)
 | Ten artykuł dotyczy konwencji z 1841 roku. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Konwencja londyńska – zawarta 13 lipca 1841 roku konwencja podpisana przez przedstawicieli Wielkiej Brytanii, Prus, Rosji, Austrii, Francji i Turcji dotycząca cieśnin czarnomorskich. Zakończyła ona tzw. drugi kryzys wschodni i zniosła uprzywilejowaną pozycję Rosji wynikającą z postanowień traktatu z Unkiar-Iskielessi. Mimo to uznaje się podpisanie tej konwencji za krok w stronę normalizacji stosunków między mocarstwami europejskimi, w szczególności zaś między Wielką Brytanią a Rosją.[1]
Konwencja głosiła, że zgromadzone na konferencji w Londynie mocarstwa jednomyślnie, drogą formalnego aktu uznają zgodnie ze starym prawem państwa osmańskiego, przejazd obcych statków wojennych przez cieśniny Bosforu i Dardaneli za wzbroniony, dopóki Wysoka Porta znajduje się w stanie pokoju.
Współcześnie zasady przepływania okrętów wojennych przez w/w cieśniny określa konwencja z Montreux.
Przypisy
- ↑ J.J. Clarke J.J., British Diplomacy and Foreign Policy 1782-1865: the National Interest, Londyn 1989 .
Bibliografia
- Wiesław Dobrzycki: Geneza, funkcjonowanie i upadek systemu wiedeńskiego. W: Wiesław Dobrzycki: Historia stosunków międzynarodowych 1815-1945. Wyd. X. Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, 2007, s. 52. ISBN 978-83-7383-062-2.
Linki zewnętrzne
- londyńskie konferencje, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-01-02] .
Encyklopedia internetowa (umowa międzynarodowa):
- Britannica: topic/London-Straits-Convention
