Pu29
Pu29 - zdjęcie fabryczne | |||
Producent | |||
---|---|---|---|
Lata budowy | 1931 | ||
Układ osi | 2'D1' | ||
Wymiary | |||
Masa pustego parowozu | 136 300 kg | ||
Masa służbowa | 181 300 kg | ||
Długość | 15 650 mm | ||
Długość z tendrem | 24 600 mm | ||
Szerokość | 3 050 mm | ||
Wysokość | 4 630 mm | ||
Rozstaw osi skrajnych | 13 200 mm | ||
Średnica kół napędnych | 1850 mm | ||
Średnica kół tocznych | 860 mm (przód) | ||
Napęd | |||
Trakcja | parowa | ||
Typ tendra | 32D29 | ||
Ciśnienie w kotle | 15 at | ||
Powierzchnia przegrzewacza | 86,8 m² | ||
Powierzchnia rusztu | 4,8 m² | ||
Średnica cylindra | 2 x 630 mm | ||
Skok tłoka | 700 mm | ||
Parametry eksploatacyjne | |||
Moc znamionowa | 1820 KM (1338 kW) | ||
Maksymalna siła pociągowa | 18 000 kG | ||
Prędkość konstrukcyjna | 110 km/h | ||
|
Pu29 – seria polskich parowozów pospiesznych zbudowanych w zakładach H. Cegielskiego w Poznaniu w 1931 roku.
Parowozy te były przeznaczone do obsługi ciężkich pociągów pospiesznych, a w szczególności niemieckich pociągów tranzytowych na odcinku Chojnice – Tczew – Malbork. Były to największe polskie parowozy zbudowane przed II wojną światową.
Pomimo bardzo dobrych osiągów, parowóz ten był zbyt duży i ciężki dla potrzeb polskich kolei i nie mieścił się na obrotnicach, dlatego zrezygnowano z jego produkcji na rzecz mniejszej i bardziej uniwersalnej serii Pt31, która ponadto odznaczała się większą mocą znamionową.
Łącznie wyprodukowano tylko 3 egzemplarze, z których po wojnie do Polski – w 1949 roku – powrócił tylko Pu29-3. Po wojnie stacjonował on w DOKP Gdańsk, w parowozowniach Bydgoszcz Główna, Inowrocław, Toruń oraz Iława. Służbę zakończył w Toruniu, w 1970 roku. Wyremontowany w 1978 przez ZNTK Bydgoszcz, przekazany został następnie do Skansenu Parowozowni w Kościerzynie. W 2012 roku został przetransportowany do Muzeum Kolejnictwa w Warszawie.
- Pu29-3 w Warszawie
- Tender Pu29-3
Niektóre właściwości trakcyjne
W przypadku parowozów normalnotorowych maksymalna siła pociągowa maszyny jest ograniczona jej przyczepnością. Przy opalaniu lepszym gatunkiem węgla parowóz ten mógł ciągnąć po torze poziomym składy o masie 715 t z prędkością 100 km/h.
Bibliografia
- J.Fijałkowski i W. Kowalewski, 1959, Charakterystyki Normalnotorowych Pojazdów Trakcyjnych, Wydawnictwa Komunikacyjne
Linki zewnętrzne
- Parowozy w Polsce
- p
- d
- e
Lokomotywy |
| ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Tramwaje |
| ||||||
Zespoły trakcyjne |
| ||||||
Wagony silnikowe |
| ||||||
Wagony osobowe |
- p
- d
- e