Wygoniczi

Wygoniczi
Вы́гоничи
osiedle typu miejskiego
Ilustracja
Cerkiew pod wezwaniem św. Mikołaja Cudotwórcy
Herb
Herb
Państwo

 Rosja

Obwód

 briański

Populacja (2010)
• liczba ludności


4 945[1]

Nr kierunkowy

+7 483 41

Kod pocztowy

243361

Tablice rejestracyjne

32

Położenie na mapie obwodu briańskiego
Mapa konturowa obwodu briańskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Wygoniczi”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Wygoniczi”
Ziemia53°06′N 34°04′E/53,100000 34,066667
Multimedia w Wikimedia Commons

Wygoniczi (ros. Вы́гоничи, biał. Вы́ганічы) – osiedle typu miejskiego w obwodzie briańskim w Federacji Rosyjskiej, ośrodek administracyjny rejonu wygonickiego.

Miejscowość położona jest na prawym brzegu Desny, 28 km na południowy zachód od Briańska.

Historia

Miejscowość powstała w 1887 roku jako osada przy stacji kolejowej na trasie Briańsk–Homel w powiecie trubczewskim guberni orłowskiej[2]. Stacja otrzymała swą nazwę od starej wsi Wygoniczi, oddalonej od tego miejsca o cztery kilometry. W 1922 roku miejscowość stała się ośrodkiem administracyjnym wołostu wygonickiego, a od 1929 roku jest, z przerwami, ośrodkiem administracyjnym rejonu.

W 1960 roku miejscowość otrzymała status osiedla typu miejskiego. W latach 60. w granicach miejscowości znalazły się takie punkty osadnicze jak Kozłowka, Kożanowka, Oriechowiczi, Rynok, Usowje, Czertowiczi.

Gospodarka

W miejscowości działa fabryka asfaltu i betonu, mleczarnia, zakłady mięsne, fabryka „Płastik” (m.in. wyroby PCV, rury, zabawki), przedsiębiorstwo gospodarki leśnej.

Demografia

W 1968 roku miejscowość liczyła 3,9 tys. mieszkańców[3]. W 2010 roku liczba mieszkańców wyniosła 4 945[1].

Według badań prowadzonych na początku XX wieku przez Jefima Karskiego na wschód od Wygonicz przebiegała granica między dialektami języka białoruskiego i rosyjskiego.

Przypisy

  1. ↑ a b Federalna Służba Statystyczna: Всероссийской переписи населения 2010 года (Narodowy spis powszechny 2010). gks.ru, 2012-13. [dostęp 2013-12-22].
  2. ↑ Wygoniczi (w:) Słownik encyklopedyczny Brockhausa i Efrona, Sankt Petersburg 1890-1907.
  3. ↑ Artykuł "Wygoniczi" w Wielkie Encyklopedii Radzieckiej.

Bibliografia

  • Nasielonnyje punkty Brianskogo kraja. Encykłopiediczeskij słowar', Briańsk 2010. ISBN 978-5-903201-94-5

Linki zewnętrzne

  • Zdjęcie satelitarne miejscowości.. panoramio.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-19)].
  • Historia parafii prawosławnej w Wygoniczach.. bryansk-eparhia.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-14)].