Zbieżność według rozkładu

Zbieżność według rozkładu – jeden z rodzajów zbieżności wektorów losowych, nazywany czasem słabą[a] zbieżnością.

Definicja

Niech ( Ω , F , P ) {\displaystyle (\Omega ,{\mathcal {F}},P)} będzie przestrzenią probabilistyczną oraz niech F ξ {\displaystyle F_{\xi }} oznacza dystrybuantę wektora losowego ξ . {\displaystyle \xi .} Ciąg wektorów losowych ( ξ k ) k N {\displaystyle (\xi _{k})_{k\in \mathbb {N} }} jest zbieżny według rozkładu do wektora losowego ξ , {\displaystyle \xi ,} jeżeli ciąg dystrybuant ( F ξ k ) k N {\displaystyle (F_{\xi _{k}})_{k\in \mathbb {N} }} jest słabo zbieżny do dystrybuanty F ξ . {\displaystyle F_{\xi }.} Wektor losowy ξ {\displaystyle \xi } nazywa się wówczas granicą ciągu wektorów losowych ( ξ k ) k N {\displaystyle (\xi _{k})_{k\in \mathbb {N} }} w sensie zbieżności według rozkładu.

Uwagi

  • Zdanie „ciąg ( ξ k ) k N {\displaystyle (\xi _{k})_{k\in \mathbb {N} }} jest zbieżny według rozkładu do ξ {\displaystyle \xi } ”, używając symboliki matematycznej, zapisuje się krótko:
ξ k k F ξ . {\displaystyle \xi _{k}{\xrightarrow[{k\to \infty }]{F}}\xi .}
  • Granica w sensie zbieżności według rozkładu nie jest wyznaczona jednoznacznie (prawie na pewno). Wynika to stąd, iż jeśli ξ k k F ξ {\displaystyle \xi _{k}{\xrightarrow[{k\to \infty }]{F}}\xi } to dowolny wektor losowy o rozkładzie identycznym z rozkładem wektora ξ {\displaystyle \xi } jest granicą ciągu ( ξ k ) k N {\displaystyle (\xi _{k})_{k\in \mathbb {N} }} w sensie zbieżności według rozkładu.

Twierdzenie Craméra-Wolda

 Osobny artykuł: Twierdzenie Craméra-Wolda.

Twierdzenie Craméra-Wolda sprowadza zbieżność według rozkładu wektorów losowych do zbieżności według rozkładu zmiennych losowych.

Przykład

Na przestrzeni probabilistycznej ( [ 0 , 1 ] , B ( [ 0 , 1 ] ) , P ) , {\displaystyle ([0,1],{\mathcal {B}}([0,1]),P),} gdzie P {\displaystyle P} jest jednowymiarową miarą Lebesgue’a określoną na σ-ciele B ( [ 0 , 1 ] ) {\displaystyle {\mathcal {B}}([0,1])} borelowskich podzbiorów przedziału [ 0 , 1 ] , {\displaystyle [0,1],} określamy ciąg ( ξ k ) k N {\displaystyle (\xi _{k})_{k\in \mathbb {N} }} zmiennych losowych, danych wzorami:

ξ k ( ω ) = { 0 , 0 ω k 2 k + 1 1 , k 2 k + 1 < ω 1 , k N {\displaystyle \xi _{k}(\omega )=\left\{{\begin{array}{cl}0,&0\leqslant \omega \leqslant {\frac {k}{2k+1}}\\1,&{\frac {k}{2k+1}}<\omega \leqslant 1\end{array}}\right.,\,k\in \mathbb {N} }

Dystrybuanta F ξ k : R R {\displaystyle F_{\xi _{k}}\colon \mathbb {R} \to \mathbb {R} } zmiennej losowej ξ k {\displaystyle \xi _{k}} jest więc postaci:

F ξ k ( x ) = { 0 , x < 0 k 2 k + 1 , 0 x < 1 1 , x 1 {\displaystyle F_{\xi _{k}}(x)=\left\{{\begin{array}{cl}0,&x<0\\{\frac {k}{2k+1}},&0\leqslant x<1\\1,&x\geqslant 1\end{array}}\right.}

Ciąg dystrybuant ( F ξ k ) k N {\displaystyle (F_{\xi _{k}})_{k\in \mathbb {N} }} jest, przy k {\displaystyle k\to \infty } zbieżny do dystrybuanty F ( x ) {\displaystyle F(x)} danej wzorem:

F ( x ) = { 0 , x 0 1 2 , 0 < x 1 1 , x > 1 {\displaystyle F(x)=\left\{{\begin{array}{cl}0,&x\leqslant 0\\{\frac {1}{2}},&0<x\leqslant 1\\1,&x>1\end{array}}\right.}

w każdym punkcie x {\displaystyle x} będącym punktem ciągłości dystrybuanty F . {\displaystyle F.} Ciąg ( F ξ k ) k N {\displaystyle (F_{\xi _{k}})_{k\in \mathbb {N} }} jest wobec tego słabo zbieżny do dystrybuanty F . {\displaystyle F.}

Zgodnie z uwagą, granicą ciągu zmiennych ( ξ k ) k N {\displaystyle (\xi _{k})_{k\in \mathbb {N} }} w sensie zbieżności według rozkładu jest zarówno zmienna losowa η ( ω ) {\displaystyle \eta (\omega )} dana wzorem:

η ( ω ) = { 0 , 0 ω < 1 2 1 , 1 2 ω 1 {\displaystyle \eta (\omega )=\left\{{\begin{array}{cl}0,&0\leqslant \omega <{\frac {1}{2}}\\1,&{\frac {1}{2}}\leqslant \omega \leqslant 1\end{array}}\right.}

jak również zmienna losowa γ ( ω ) {\displaystyle \gamma (\omega )} dana wzorem:

γ ( ω ) = { 1 , 0 ω < 1 2 0 , 1 2 ω 1 {\displaystyle \gamma (\omega )=\left\{{\begin{array}{cl}1,&0\leqslant \omega <{\frac {1}{2}}\\0,&{\frac {1}{2}}\leqslant \omega \leqslant 1\end{array}}\right.}

Reasumując:

ξ k k F η {\displaystyle \xi _{k}{\xrightarrow[{k\to \infty }]{F}}\eta } oraz ξ k k F γ . {\displaystyle \xi _{k}{\xrightarrow[{k\to \infty }]{F}}\gamma .}

Uwagi

  1. „Słabą”, ponieważ jeżeli ciąg wektorów losowych jest zbieżny według miary lub zbieżny prawie na pewno do pewnego wektora losowego, to jest zbieżny według rozkładu do tego wektora.

Bibliografia

  • Andrzej Pacut: Prawdopodobieństwo. Teoria, modelowanie probabilistyczne w technice. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1985, s. 484–488. ISBN 83-204-0524-6.
  • Jarosław Bartoszewicz: Wykłady ze statystyki matematycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 53. ISBN 83-01-09054-5.