Antonio Grimani

Antonio Grimani
Antonio Grimani portresi Ressam:Tintoretto

Venedik Cumhuriyeti Doçesi (76.) Doge di Venezia
Hüküm süresi	6 Temmuz 1521 – 7 Mayıs 1523 1 yıl 10 ay 1 gün
Önce gelen	Leonardo Loredan
Sonra gelen	Andrea Gritti

Doğum	28 Aralık 1434 Venedik
Ölüm	7 Mayıs 1523(yaş: 88) Venedik
Defin	San Antonio di Castello Kilisesi, Venedik Bu kilise 1807de yıktırılmıştır.
Eş(ler)i	Caterina Loredan
Çocuk(lar)ı	5 çocuk
Babası	Marino Grimani
Annesi	Agnesina Montanar

Antonio Grimani (d. 28 Aralık 1434, Venedik - ö. 7 Mayıs 1523, Venedik). 6 Temmuz 1521 – 7 Mayıs 1523 döneminde Venedik Cumhuriyeti'ne "Doçe" unvanı ile devlet başkanlığı yapan 76'ıncı dükadır. Doçe Leonardo Loredan'nun ölümünden sonra yapılan seçimden sonra 6 Temmuz 1521'de tahta çıktı. 1 yıl 10 ay 1 gün süren Venedik Cumhuriyeti "Doçe"'lik saltanatından sonra 7 Mayıs 1523'te 88 yaşında Venedik'te öldü.

Hayatı

Doçe olmadan önce

Antonio Grimani 28 Aralık 1434'da Venedik'te Marino Grimani ile Agnesina Montanar'ın oğlu olarak doğdu.

Doçelik dönemi

21 Haziran 1521'de önce Doçe olan Leonardo Loredan ölünce 41 seçmenden oluşan Venedik Cumhuriyeti "Doçe Seçmenler Konseyi" yeni doçe seçmek için toplandı. Bu seçim için şehirde tanınıp isim yapmış olan tek aday Antonio Grimanı idi ve diğer adaylar o zamana kadar şehirde pek tanınmış kişiler değildiler ama şehri idare eden oligarşinin değişik kısımlarını ve İtalya'da önemli devletlerin menfaatlerini temsil etmek üzere aday olmuşlardı. Bu nedenle gayet zengin olan Grimani gayet kolaylıkla seçmenlere çeşitli şekillerde para yardımı, mal yardımı, hediyeler gibi rüşvete çok benzer yardımlar yaparak kendine oy verecek 25 seçmen bulmakta zorluk çekmedi. Bu arada Grimani'nın yaşı 86yı geçkin idi ve epeyce ihtiyar olduğu için bir gelecek seçimin hemen yakında yapılıp kendilerinin de bu gelecek seçimde daha güçlü aday olacağını düşünen bazı genç olan bu seçim adayları Grimani'ye destek de verdiler. 6 Temmuz 1521'de "Doçe Seçmenler Konseyi"'nde yeterli oy alan Antonio Grimanı "Venedik Cumhuriyeti" doçesi olarak seçildi. Bu seçimde Grimani servetinden epeyce para sarfetmişti.

Seçim sonunda Doçe olmasını kutlamak için şehirde büyük eğlenceler tertip edildi ve bunlar da Grimani servetinden finanse edildi.

1521'de Venedik'te ilk piyango ihdas edildi.

Antonio Grimani doce iken 1522'de Venedik Cumhuriyeti Büyük İtalya Savaşları'nın bir safhası olan İtalya Savaşı (1521-1526)'na I. François'nin Fransa Kralığı ile tek müttefiklik yapan devlet olarak katıldı. Bu savaşta bir tarafta Kutsal Roma-Germen İmparatorluğu imparatoru V. Karl (Şarlken), İngiltere Kralığı kralı VIII. Henry, Papalık Devleti Papa X. Leo ve diğer bazı küçük İtalya şehir-devletlerinin kurduğu ittifaka karşı Kral I. François idaresinde Fransa Krallığı ile Venedik Cumhuriyeti'nden oluşan ittifak vardı. 22 Nişan 1522'de kuzey İtalya'da yapılan Bicocca Muharebesi'de Fransız Vikont da Lautrec Odet de Foix komutası altında olan birleşik Fransa Krallığı ve Venedik Cumhuriyeti ordusu Prospero Colonna komutasındaki birleşik İmparatorluk, İspanya Krallığı, Papalık Devleti ordusuna yenildi ve Fransa ve Venedik ordusu Milano Düklüğü'nü imparatorluğa bırakıp Lombardiya'dan çekilmek zorunda kaldı ve bu ordudan kalanlar Venedik topraklarına sığındı. Doçe Antoio Grimani'nin bu duruma uğraşması gerekmekte idi ama hayatı elvermedi ve öldü. Yerine 20 Mayıs 1523'te Venedik Doçesi seçilen Andrea Gritti bu devletinin savaşa katılmasından çekindi. Temmuz 1523'te Andrea Gritti ve imparator V. Karl temsilcileri arasında imzalanan Worms Anlaşması ile Venedik Cumhuriyeti bu savaştan çekildi. Bunadan sonra Fransa Krallığı ve Kral I. François müttefiksiz olarak imparator ve müttefikleri ordularına karşı tek başına savaşmak zorunda kaldı ve Pavya Muharebesi'de Fransa'nın yenilmesi ve 14 Ocak 1526 Madrid Anlaşması ile Fransa'nın İtalya'dan çekilmesi ile İtalya Savaşı (1521-1526) sona erdi.

Doçe olduğu zaman yaşı çok geçkin olan Antonio Grimani'nın sağlığı 1 yıl 10 ay süren doçeliği sırasında günde gün bozulmaya başladı. Devlet yöneten doçe olarak katılması hemem hemen elzem olan önemli devlet yönetim toplantılarına gitmemeye ve katıldığı toplantılarda da hiçbir şahsi katkı yapmamaya başladı. Doçe o kadar yaşlılık dolayısıyla devlet yönetime etkisiz kalmaya başladı ki devlet idare konseyine kendine uygun bir emekli tazminatı ve emeklilik geliri verilirse docelik görevinden istifa edebileceğini de teklif etti. Fakat devletin ilerigelen idarecileri bir doçenin ölene kadar görevde kalması gerektiği iddiası ile bunu kabul etmeyip onu istifa etmekten caydırdılar. Grimani doçeliğinin son döneminde kendini devlet işleriyle uğrasayı hemen hemen bir köşeye bırakmıştı. Yaşı ve sıhhati elverdiği kadar kendi çalışma gücünü sadece gayet elleri açık ve açgözlü olan torunlarının ihtiyaç ve isteklerini karşılamak için devamlı mali parasal destek sağlama çabalarına hasretmekte idi ve elindeki büyük servetin öldüğünde nasıl varisleri arasında bölüştürülebileceği hakkında veraset işleri üzerinde de büyük uğraşlar yapmasını gerektirmekte idi.

Doçe Antonio Grimani 7 Mayıs 1525'te 88 yaşında iken bir torunun nikâh törenine katılıp Venedik Düklük Sarayı'na geri gelmişken orada hiçbir hastalıktan muzdarip olmadan, "hiçbir ağrı çekmeden, sırf yaşlılık dolayısı ile" öldü. Antonio Grimani'nın mezarı ve mezar anıtı "San Antonio di Castello Kilisesi"'nde idi. Fakat bu kilise 1807'de yıkılmıştır ve mezarının nakledilip edilmediği ve nakledildiyse nereye nakledildiği hakkında elimizde hiçbir belge bulunmamaktadır.

Ayrıca bakınız

Venedik Cumhuriyeti
Venedik doçeleri listesi

Kaynakça

Bu madde kısmen İtalyanca Wikipedia "Antonio Grimani" maddesi kaynaklıdır Grimani 27 Kasım 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İtalyanca)

Dış kaynaklar

Norwich, John Julius (1999) A History of Venice. New York: Vintage Books, ISBN 0-679-72197-5 (İngilizce)
da Mosto, Andrea (1983), Dogi di Venezia nella vita pubblica e privata. Floransa:A. Martello (İtalyanca)
Dumler, Helmut (2001), Venedig und die Dogen. Düsseldorf:Artemis & Winkler ISBN 978-3538071162 (Almanca)

Dış bağlantılar

"Grimani, Antonio" maddesi, Yayıncı:Treccani la Cultura Italiana, (2002) Dizionario Biografico degli Italiani - Cilt:59 Online:[1] 3 Aralık 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İtalyanca)

Resmî unvanlar
Önce gelen: Leonardo Loredan	Venedik Doçesi 1521–1523	Sonra gelen: Andrea Gritti

Venedik Doçeleri

Bizanslılar Dönemi (697–737)
Paolo Lucio Anafesto (697–717) • Marcello Tegalliano (717–726) • Orso Ipato (726–737)

Magistri Militum Rejimi (738–742)
Domenico Leoni • Felice Cornicola • Teodato Ipato • Gioviano Cepanico • Giovanni Fabriciaco

Dukalık Dönemi (742–1148)
8. yüzyıl	Teodato İpato* (742–755) • Galla Lupanio* (755–756) • Domenico Monegario* (756–764) • Maurizio Galbaio (764–787) • Giovanni Galbaio* (787–804)
9. yüzyıl	Obelerio degli Antenori† (804–811) • Angelo Participazio (811–827) • Giustiniano Participazio (827–829) • I. Giovanni Participazio (829–837) • Pietro Tradonico (837–864) • I. Orso Participazio (864–881) • II. Giovanni Participazio* ((864–881))(887-888) • I. Pietro Candiano (887) • Pietro Tribuno (888–912)
10. yüzyıl	II. Orso Participazio (912–932) • II. Pietro Candiano (932–939) • Pietro Participazio (939–942) • III. Pietro Candiano (942–959) • IV. Pietro Candiano† (959–976) • I. Pietro Orseolo♦ (976–978) • Vitale Candiano♦ (978–979) • Tribuno Memmo (979–991) • II. Pietro Orseolo (991–1009)
11. yüzyıl	Ottone Orseolo* (1009–1026) • Pietro Centranico* (1026–1032) • Domenico Flabanico (1032–1043) • I. Domenico Contarini (1043–1071) • Domenico Selvo* (1071–1084) • Vitale Falier (1084–1096) • I. Vitale Michiel (1096–1102)
12. yüzyıl	Ordelafo Faliero (1102–1117) • Domenico Michele (1117–1130) • Pietro Polani (1130–1148)
*tahttan indirilme † idam edilme veya suikastle ölüm ‡ savaşta ölüm ♦ tahttan feragat etme

Cumhuriyet Dönemi (1148–1797)
12. yüzyıl	Domenico Morosini (1148–1156) • II. Vitale Michiel (1156–1172) • Sebastiano Ziani (1172–1178) • Orio Mastropiero (1178–1192) • Enrico Dandolo (1192–1205)
13. yüzyıl	Pietro Ziani (1205–1229) • Jacopo Tiepolo (1229–1249) • Marino Morosini (1249–1252) • Renier Zen (1252–1268) • Lorenzo Tiepolo (1268–1275) • Jacopo Contarini (1275–1280) • Giovanni Dandolo (1280–1289) • Pietro Gradenigo (1289–1311)
14. yüzyıl	Marino Zorzi (1311–1312) • Giovanni Soranzo (1312–1328) • Francesco Dandolo (1328–1339) • Bartolomeo Gradenigo (1339–1342) • Andrea Dandolo (1342–1354) • Marin Falier† (1354–1355) • Giovanni Gradenigo (1355–1356) • Giovanni Dolfin (1356–1361) • Lorenzo Celsi (1361–1365) • Marco Cornaro (1365–1367) • Andrea Contarini(1367–1382) • Michele Morosini (1382–1382) • Antonio Venier (1382–1400)
15. yüzyıl	Michele Steno (1400–1413) • Tommaso Mocenigo (1413–1423) • Francesco Foscari* (1423–1457) • Pasquale Malipiero (1457–1462) • Cristoforo Moro (1462–1471) • Niccolò Tron (1471–1473) • Niccolò Marcello (1473–1474) • Pietro Mocenigo (1474–1476) • Andrea Vendramin (1476–1478) • Giovanni Mocenigo (1478–1485) • Marco Barbarigo (1485–1486) • Agostino Barbarigo (1486–1501)
16. yüzyıl	Leonardo Loredan (1501–1521) • Antonio Grimani (1521–1523) • Andrea Gritti (1523–1538) • Pietro Lando (1538–1545) • Francesco Donato (1545–1553) • Marcantonio Trevisan (1553–1554) • Francesco Venier (1554–1556) • Lorenzo Priuli (1556–1559) • Girolamo Priuli (1559–1567) • Pietro Loredan (1567–1570) • I. Alvise Mocenigo (1570–1577) • Sebastiano Venier (1577–1578) • Niccolò da Ponte (1578–1585) • Pasquale Cicogna (1585–1595) • Marino Grimani (1595–1606)
17. yüzyıl	Leonardo Donato (1606–1612) • Marcantonio Memmo (1612–1615) • Giovanni Bembo (1615–1618) • Nicolò Donato (1618–1618) • Antonio Priuli (1618–1623) • Francesco Contarini (1623–1624) • I. Giovanni Cornaro (1624–1630) • Nicolò Contarini (1630–1631) • Francesco Erizzo (1631–1646) • Francesco Molin (1646–1655) • Carlo Contarini (1655–1656) • Francesco Cornaro (1656–1656) • Bertuccio Valiero (1656–1658) • Giovanni Pesaro (1658–1659) • II. Domenico Contarini (1659–1674) • Nicolò Sagredo (1674–1676) • Alvise Contarini (1676–1683) • Marcantonio Giustinian (1683–1688) • Francesco Morosini(1688–1694) • Silvestro Valiero(1694–1700) • II. Alvise Mocenigo(1700–1709)
18. yüzyıl	II. Giovanni Cornaro (1709–1722) • III. Alvise Mocenigo (1722–1732) • Carlo Ruzzini (1732–1735) • Alvise Pisani (1735–1741) • Pietro Grimani (1741–1752) • Francesco Loredan (1752–1762) • Marco Foscarini (1762–1763) • IV. Alvise Mocenigo (1763–1779) • Paolo Renier (1779–1789) • Ludovico Manin (1789–1797)
† Marino Falier (1354–55) vatana ihanet ile suçlanmış, yargılanmış ve idam edilmiştir. * Francesco Foscari (1423–57)Onlar Konseyi tarafından Doçe'likten hal edilmiştir. * Ludovico Manin Fransa Devrimi İtalya ordusu komutanı Napolyon Bonapart tarafından tahttan indirilip Venedik Cumhuriyeti ortadan kaldırılmıştır.